Er zijn momenten dat je denkt: “Nu ga ik een grote schoonmaak houden. Ik ga mijn kasten opruimen en al het overbodige wegdoen.” Soms kom je een voorwerp tegen en zodra je het in je handen hebt, komen er dierbare herinneringen naar boven. Er is dan ogenblikkelijk een halt toe geroepen aan je opruimdrift. Sterker nog, je doet helemaal niets meer en zit in gedachten aan ooit verzonken in de tijd dat het voorwerp
in je bezit kwam, hetzij gekocht, gevonden of gekregen van een dierbare. Het zijn unieke persoonlijke herinneringen.
Er zijn ook voorwerpen, die zowel persoonlijk, als een collectieve herinnering oproepen: zoals de Droste cacao busjes, die waarschijnlijk alle oma’s hadden, of snoeptrommeltje van Verkade. Deze herinneringen zijn boeiend, omdat ze een inkijkje geven in het leven van die persoon en ook van ons allemaal, alsof we terug gaan in de tijd, de geschiedenis. We leren misschien elkaar beter begrijpen. In ieder geval is het een poging daartoe.
Een herinnering kan ook tot leven komen met een lied of muziekstuk op de radio of een gebaar van iemand die je tegen komt of een gezicht van een onbekende die je ineens aan een dierbare herinnert
die je al heel lang niet gezien hebt of wellicht al gestorven is. Oude vergeelde foto’s die in een mapje opgeborgen werden om ingeplakt te worden en daarna weggestopt in de lade en toch vergeten worden. Hoe pijnlijk of vreugdevol kan het weerzien zijn? Weerzien, elkaar opnieuw ontmoeten en elkaar beter begrijpen zijn kernwoorden binnen onze vervolg productie “Museum van de verloren herinneringen” op onze laatste productie “Winterreise Zomertijd ” in 2021. Vanuit onze ervaring met deze oudere nog steeds vitale mensen en hun herinneringen maken we een vervolg. We gaan opnieuw naar locaties toe om te verbinden.
Na de voorstelling is er gelegenheid om een lunch te gebruiken voor 7,50 euro.
