Anouk is orthodox joods, 27% Italiaans en vindt Martijn een homo. Martijn vindt dat Anouk een punt heeft. Maar vindt Martijn niet altijd dat iedereen een punt heeft? Als het aan Anouk ligt, maakt hij een keer ergens een punt van. Volgens haar heeft hij gewoon te weinig gedronken, te weinig vlees gegeten en te weinig kinderen gemaakt. Als je niet in één hokje past, mag je er dan misschien in meer zitten, of moeten we net zo lang doorvragen tot we het perfecte hokje wel hebben gevonden? Gewapend met een verzameling fraaie chansons uit alle tijden, gaan ze de huidige samenleving te lijf. Met liederen over liefde en relaties in alle mogelijke vormen, proberen zij hun publiek en zichzelf in kaart te brengen. Van Stromae, via Brel, Ben Mazué, Aznavour en Piaf naar Enrico Macias en Lynda Lemay. Dronkenmanspraat en liefdesverklaringen, noodkreten en odes, ontvangst en afscheid en dat allemaal op muziek. ‘Pardon, mevrouw? Mag ik mevrouw zeggen?’ Samen met Martijn won Anouk op vijftienjarige leeftijd het Concours de la Chanson. Nu, studies, huwelijken en grootste gebeurtenissen verder, hebben de twee elkaar teruggevonden…

Anouk zingt en Martijn is haar eenkoppige band. Hij speelt meerdere instrumenten en soms speelt hij ze tegelijk. En dan zeggen dat mannen niet kunnen multitasken!

Jaren geleden was The Fabulous WannaBeatles dé Beatles-sensatie van Nederland. De destijds jonge honden van de WannaBeatles tourden langs alle (grote) theaters in Nederland en speelden elke zaal plat. Na 12 jaar I Saw Her Standing There, Get Back en Hey Jude was het tijd voor eigen werk. Uit die wens ontstond Certain Animals. De band tourde langs festivals en popzalen, wordt veelvuldig gedraaid op onder andere Radio 2 en Radio Veronica en mag namen als Leo Blokhuis en Rob Stenders tot haar fans rekenen. Nu de bandleden elke uithoek van Nederland inmiddels wel zo’n beetje gezien hebben is het tijd om eigen nummers en inspirerend werk te gaan vermengen. Dat doet de band via een zoektocht in de platenkast van hun vaders, waarin The Beatles uiteraard niet ontbreken. Daarnaast vinden ze er onder andere Creedence Clearwater Revival, Fleetwood Mac, Focus, ELO en Bread.

In Dad Rock nemen de mannen van Certain Animals het publiek in ongeveer 90 minuten mee op een reis langs de liedjes waardoor zij geïnspireerd zijn. Ze spelen – uiteraard! – die muziek van die legendarische bands, vermengen dat met eigen werk en vertellen daar verhalen bij. Hoe leerden zij die muziek kennen? Wat doen die nummers met ze? Hoe laten ze zich als band inspireren? Een feitje hier en daar schuwen ze ook zeker niet. Maar op één staat altijd de muziek. Want waar de platenkasten van hun vaders het startpunt waren, is de band door blijven graven. Nu geven zij hun vaders luistertips en laten ze ze kennismaken met bands uit hun eigen tijd. Die passie, die muziek en die verhalen wil Certain Animals delen met het publiek. Een warm bad voor vaders, moeders en iedereen die iets heeft met de muziek uit de jaren ‘60 en ‘70!